Robbeneiland

Alweer een nieuwe dag...geen wolkje aan de lucht, maar fris is het wel. Wat gaan we doen vandaag? We hebben tickets voor Robbeneiland, al weken terug online gereserveerd. Maar daarvoor nog wat uurtjes over. Leuk, om nog een ritje langs de kust te maken, Atlantische kant dan. Langs Camps Bay, de sjieke badplaats alhier, naar Houtbaai. Onderweg lagen zeeleeuwen heerlijk op te warmen in de zon. Bij Houtbaai over de oude scheepswerf gelopen. Daar zat een enorme zeeleeuw. Die werd zoet gehouden door en paar mannetjes die hem visjes voerden. Nico mocht dat ook..voor een paar rand natuurlijk. Niks voor niks.
We konddn niet verder nasr Kaap de Goede Hoop jammergenoeg. Dat ligt gewoon nog 70 km va Cape Town af.. zo'n 1,5 uur rijden. Had ik niet verwacht. We moesten iom 13 u in de haven zijn voor de boot naar Robbeneiland. Bedacht Nico ineens dat iedereen zn pas bij moest hebben enndie van Stijn lag in de lodge. Er even om gereden, maar het was druk rond de middag, dus de tijd werd krap. Tom gaf niet meteen de juiste parkeerplek aan, dus nog fout gereden, dus dat werd stressen om op tijd te komen. De juiste parking gevonden, bleken het allemaal gereserveerde plekken te zijn voor bedrijven. Maarvgeen tijd meer, dus de auto daar toch neergeplant. In alle haast ook Nico's mobiel laten liggen. Even lichtelijke paniek, en katernstonden we nogm15 minuten in de rij. Paniek voor niks, maar ja, auto niet op de juiste plek...Romy zag de boetes al op de autoruit zitten.
Even later hebben we een plekje gebonden op de boot en voeren we een ietwat winderige Atlantische oceaan op. Bootje schommelde flink heen en weer, gewoon lopen lujte niet. Ik stond nuiten om plaatjes te schieten . Mooi, Cape Town steeds kleiner wordend en wat je ziet van de vergen breidde meer en meer uit. Tocht van toch wel een uur. Dan zie je Robbeneiland verschijnen metbdein de verte torens van de gevangenis.
In 1990 zatnik voor de tv, bij Maartje thuis, want ik moest oppassen en toen heb ik de vrijlating van Mandela live gevolgd. Ik zie hem nog door die poort lopen met zijn toenmalige vrouw Winnie. Nunstaan we zelf voor die poort. Met een hel groep lopen we een celblok in. Het is stil. Een politieke ex-gevangene, een man van tegen de 65 begint te vertellen over zijn ervaringen. Dat is wel heel persoonlijk. Je kon hem ook vragen stellen. De jongeste gevangene was 11. Mandela zat hier 18 jaar, hij 15. Je liep ook langs de celblokken. Ze hebben het allemaal heel sober gehouden, precies zoals het was, misschien 2 foto's staan er waar hij op staat. Verder kaal..kale binnenpleinen waar ze in die tijd kalksteen uit moesten bikken. We kwamen ook langs de kalksteengroeve. Er wonen nog steeds mensen op het eiland, zo'n 116. Er staat ook een kerkje, dat is 1 keer open per jaar, op Valentijnsdag. Dan kun je er ook trouwen. Nou, het eiland ademt niet echt een romantische sfeer uit. Het zijn mensen die er gewerkt hebben of nog werken, die er wonen. Het schooltje doet geen dienst meer, kinderen gaan op het vasteland naar school.
Als je vanaf het eiland naar Kaapstad kjjkt, .igtbhet heel,dichtbij, hetnismook maar 7 km, maar als je daarvgevangen zat (ook in de VOC-tijd zaten daar zeelieden vast) was je toch echt van de rest van de wereld afgesneden, hoor
Je voelde dat bijna zelf. Blij dat we we weer op het bootjemterug konden. Lekker, nog een uurtje schommelen...niet teveel naar de zijkant kijken...
In de parkeergarage stond de auto er nog steeds hoor, zonder bon op de voorruit en ook de mobiel lag er nog in.
Terug in de stad dachten we even naar het city center te rijden...maar wat een drukte. Datbwas niet prettig en kwamen eigenlijk nergens uit, na drie kwartier maar besloten terug naar de lodge te gaan , wie weet was er in de buurtbwel een eettentje. En jawel hoor, om de hoek zat Mixa, zag er gezellig uit, er klonk lekkere rock muziek .. rugby op tv en het was ook de lokale pub in de buurt. Ook weer een aardige bediende kletste met ons en hielp ons prima. Wow, kregen we even een supervol bord voor onze neus, moest die berg helemaal op?? Omdat we nu in de buurt zaten niet al te laat terug, das ook wel eens fijn. Buiten bij de supermarkt hield een vrouw ons aan diemvroeg ons te helpen door melkpoeder voor haar kindje te kopen. Als je net zelf je buikje weer vol hebt, doe je dat .. komen we binnen staat Stijn al bij de kassa ! Hij was iets eerder weggegaan dan ons en had dezelfde vraag van dat vrouwtje gekregen. Wat lief dat hij het zelf al had gekocht. Zijn pizzastuk wat over was en wat hij meekreeg in een bakje, gaf hij aan een zwerver, wat heeft hij die man blij gemaakt. Hij wist niet hoe snel hij hem op moest eten.
Tja, dat was dan de laatste ,avond hier. Op de kamer nog een paar top 3 lijstjes gemaakt..van de mooiste dingen deze vakantie, de grappigste, de 'cringemomenten' ( das een woord van Stijn: dat zijn momenten dat je liever even door de grond zakt), de akward of 'clumsy'-momenten...de opvallendste momenten. Heel wat lijstjes dus en we waren het er snel over eens!
Potje kaarten, pfff..nee niemand had daar nog zin in. BED? Ja, daarin wel . Stijn moest nodig naar zijn een van zijn vrienden bellen...die zat buiten nog op het terras, maar onze ogen gingen dicht.. Morgen een lange vliegreis te gaan. ' t Is mooi geweest, 3,5 weekmis echt wel een lange tijd. Je trektbde hele tijd met elkaar open dat zijn we niet meer gewend thuis. Dat Romy en Stijn samen op een kamer door moeten brengen, is ook niet even makkelijk...bleek wel. Maar dat zijn de momentjes die we niet in een blogmgaan beschrijven. Natuurlijk was het niet altijd pais en vree, en ook lang niet altijd was het genieten. Die momentjes houden we maar voor ons zelf... ;-). Het feit dat we deze weken alsmgezin samen mochten beleven, daar zijn we ergbdankbaar voor. Het mag niet vanzelfsprekend zijn dat je zo' n verre reis mag maken met zijn allen.
Nog één nachtje slapen, volgende nacht brengen we in het vliegtuig door..